%%br%%
"Chciałbym opisać zdarzenie, poruszony skargami ludzi na temat pracy pogotowia ratunkowego. Niestety w moim rodzinnym mieście – Tarnowie - nie jest inaczej." - Tymi słowami rozpoczyna swój list Artur Owsiany, brat chorej Renaty, do której nie wysłano ekipy dyżurujących lekarzy-ratowników, pomimo przewlekłej choroby i 40,5 stopni gorączki. Pan Artur pisze dalej:
"Dnia 15 sierpnia 2010 roku około godziny 21:30, moja mama, Jadwiga usiłowała wezwać pomoc dla swojej córki - Renaty Owsianej (l. 43) zamieszkałej przy ulicy Zamkowej w Tarnowie.
Moja siostra cierpi na kilka dolegliwości od kilkunastu lat, m.in. na zaawansowaną astmę (7 pobytów w szpitalu od początku bieżącego roku), cukrzycę, zespół Barlowa (pominę kilka innych schorzeń być może nie wymagających nagłej pomocy). Chora od kilku dni uskarżała się na nawrót choroby.
W dniu krytycznym chora miała 40,5 C gorączki od godzin przedpołudniowych, trudności z oddychaniem (przyduszanie) i nudności. Podane środki na obniżenie gorączki nie były przyjmowane (chora wymiotowała).
Po podaniu objawów moja mama usłyszała stwierdzenie: >>do gorączek nie przyjeżdżamy<< i telefon do lekarz pierwszego kontaktu, który pojawił się po około 20 minutach. Lekarz wydał skierowanie do szpitala. Chora dostała się do szpitala własnym transportem (zawiozłem ją samochodem, akurat wtedy przypadkowo byłem się w Tarnowie – mieszkam w Poznaniu) i po pobycie na izbie przyjęć została przyjęta na oddział.
Zdiagnozowano u Niej obustronne zapalenie płuc.
Pojawiły się pytania:
Jaki jest cel działania Powiatowej Stacji Pogotowia Ratunkowego w Tarnowie?
Czy wysoka temperatura (40,5 C) u 43 letniej zaawansowanej astmatyczki jest zbyt błachym powodem, aby interweniować?
Czy diagnozowanie przez telefon nie jest zagrożeniem dla pacjenta? (spowodowane np. obniżoną zdolnością informacyjną pacjenta lub rozpoznawczą operatora)
Czy zachowano procedury i nie stwierdzono uchybień w działaniu Pogotowia?
Artur Owsiany"
Jacek Żak, dyrektor Powiatowej Stacji Pogotowia Ratunkowego w Tarnowie obecnie przebywa na urlopie do końca miesiąca sierpnia. W wypowiedzi dla Gazety Krakowskiej, mówi:
- Mam zaufanie do moich pracowników, bo mają duże doświadczenie. Ewentualne konsekwencje wyciągnę dopiero po odsłuchaniu nagrania. Gorączka nie jest wystarczającym powodem do tego, aby wysłać karetkę, chyba, że w grę wchodzą szczególne okoliczności.
7 września 2010 r.
Wypowiedź Jacka Żaka, dyrektora Powiatowej Stacji Pogotowia Ratunkowego w Tarnowie, po zapoznaniu się z treścią listu Artura Owsianego i po odsłuchaniu nagrania z przyjęcia zgłoszenia:
- Pogotowie ratunkowe działa w oparciu o ustawę o Państwowym Ratownictwie Medycznym udzielając pomocy w przypadkach nagłego zagrożenia zdrowotnego, a jest to stan polegający na nagłym lub przewidywanym w krótkim czasie pojawieniu się objawów pogarszania zdrowia, którego bezpośrednim następstwem może być poważne uszkodzenie funkcji organizmu lub uszkodzenie ciała lub utrata życia, wymagający podjęcia natychmiastowych medycznych czynności ratunkowych i leczenia - tłumaczy dyrektor pogotowia. - Tymczasem już z treści skargi pana Owsianego wynika, że w sytuacji przez niego opisanej Pogotowie nie miało obowiązku interweniować. Wynika z niej bowiem, że lekarz, który pojawił się u chorej wydał jej skierowanie do szpitala, ale nie stwierdził, aby znajdowała się w stanie zagrożenia życia, w przeciwnym wypadku byłby zobowiązany wezwać pogotowie. Przy uwzględnieniu analizy wyjaśnień dyspozytorki, która przyjmowała zgłoszenie, nagrania z przyjęcia zgłoszenia, należy jednoznacznie stwierdzić, iż decyzja pracownika Powiatowej Stacji Pogotowia Ratunkowego w Tarnowie była jak najbardziej słuszna.
