Szyderstory – czyli kronika wypadków miejskich
Odcinek 12 – Czwarty
access_time 2007-02-26 23:53:45
Gdzieś w południowej części Kraju Szczęśliwego leżało najwspanialsze Miasto na świecie. Ludziom tam mieszkającym żyło się dobrze i dostatnio. W sumie nie powinno to nikogo dziwić – symbolem miasta był gwiazda. A znak ten jak chyba wszyscy wiedzą – o powodzeniu i dobrobycie świadczy. Niestety zła wróżka obok gwiazdy także i księżyc wsadziła, a ten wszak za patrona spraw ciemnych jest przyjęty. Życie w najwspanialszym Mieście było, zatem pełne tak zdarzeń tych dobrych, jak i tych złych. O jednym z nich opowiada ta historia…
W ciemnych czeluściach, ciasnego pomieszczenia, trójka pochylonych nad stołem postaci wpatrywała się beznamiętnie w siebie. Lekko przydymioną aurę wokół stolika, rozświetlała nieśmiało mlecznym blaskiem goła żarówka przypięta niedbale do sufitu. Napięcie było wręcz wyczuwalne.

Pośpieszała delikatnie, opuszkami palców dotknął każdej karty, którą miał w ręku. Nie był to silny zestaw. Taki sobie średni układ. Ale i Pośpieszała nie był graczem słabym. Nie raz zdarzało się, że wygrywał główne nagrody na parę dziewiątek. Zwłaszcza, gdy grał z kimś, kto go nie znał.
- Ano właśnie – pomyślał – dziś łatwo nie będzie.
Przy stoliku nie było przypadkowych osób. Tym razem grał z ludźmi, którzy wiedzieli o nim wszystko. Ciężko będzie ich zaczarować. Oni znali dobrze jego sztuczki i piękne słowa. Dziś w rozgrywce będzie się liczyć wyłącznie mocna karta. Przyjrzał się dwójce graczy. Po lewej stronie siedziała Paczkarzowa. Zza wachlarza kart widział jedynie wpatrujące się w niego, przeszywające na wskroś oczy. Zimne i bezlitosne spojrzenie. Jakże różne, od tego, które wszyscy znają. Dziś są sami. I nie ma potrzeby grania.
Po prawej Źdźbło-Kornerżański też nie był łatwym graczem. On nie ukrywał się za parawanem kart. Spokojnie złożył je na stole. Koszulkami do góry. Ręce skrzyżował na piersiach i patrzył na Pośpieszałę uśmiechając się pod wąsem.

- Ten jego uśmiech… - pomyślał z lekkim wątpieniem Pośpieszała – ludzie mówią, że uśmiecha się zawsze. Wtedy gdy jest szczery i wtedy, gdy knuje coś za twoimi plecami…
Pośpieszała zmarszczył brwi.
- Jakie oni mogą mieć karty? – zastanawiał się w głębi ducha – nie sposób zgadnąć…
- Dobra, sprawdzam. Karty na stół – odezwał się wreszcie Pośpieszała, leniwie odsłaniając swoją trójkę dam. Gdzieś tam, głęboko w sobie, tam gdzie drzemią najbardziej skrywane pokłady jego natury, urodziło się przeświadczenie, że wygra to rozdanie. Bo jest silny. A porażka to słabość.
Uśmiech, który nieśmiało wdrapał się na jego usta zastygł w połowie, gdy kątem oka dostrzegł karty Źdźbła-Kornerżańskiego. Trzy dziesiątki i dwa króle… full.
- Jak nic wygra! – bolesna myśl zraniła mroźnym błyskiem ego Pośpieszały. Tymczasem Paczkarzowa nieśpiesznie karta po karcie wykładała swój układ.

Jeden as i spojrzenie po zebranych. Już mniej świdrujące.
Drugi as i ten błysk w oku. Jak w źrenicy tygrysa przed atakiem.
Trzeci as i pewność siebie. Jak sprawność sapera na polu minowym.
Czwarty as i klimat seksmisji. Samiec twój wróg.
Piąty as i to ironicznie spojrzenie w stylu Bruce’a Willisa.

Pięć asów! Takiego zestawienia nic nie pobije! Tym bardziej, że jego wystąpienie w stanie naturalnym jest niemożliwe. Pośpieszała zrozumiał siłę i finezję zagrania Paczkarzowej. Było genialne! Trudno bowiem przeciwstawić się czemuś co nie ma prawa istnieć… Zrozumiał, że w tej konfiguracji zawsze będzie przegrywał… A nie lubił być ostatni. Potrzebował świeżej krwi…
- Dobra – powiedział wreszcie – trochę bez sensu jest taka gra w trójkę. Potrzebujemy kogoś czwartego. Dzwonię po Koperowskiego. Zagramy w czwórkę!

Czy Koperowski szybko zrozumie zasady tej gry? Czy Pośpieszała ma świadomość, że w talii Paczkarzowej jest jeszcze 7 asów? Kto stanie się Jokerem rozgrywki?
Chcesz wiedzieć? Czytaj następny odcinek. Już za tydzień!

Janina Zawór
janina_zawor(małpa)wp.pl

P.S. Wszelkie podobieństwa do osób, wydarzeń, wypowiedzi, miejsc i relacji jest jak najbardziej przypadkowe.
Komentarze...
testststs 10,2,9,1,A