Badanie wykonane zostało w oparciu o trzy kategorie. Pierwsza z nich opisuje zaplecze medyczne, czyli potencjał zdrowotny miasta. Pod uwagę była brana między innymi liczba szpitali, w których organem założycielskim jest miasto oraz osiągnięte przez te placówki wyniki finansowe. Oceniano też liczbę przychodni i ich wyposażenie w specjalistyczny sprzęt medyczny, liczbę poradni, liczbę łóżek szpitalnych w przeliczeniu na 10 tys. mieszkańców, zasoby kadrowe oraz liczbę zespołów ratowniczych. Badano także dane dotyczące programów profilaktycznych realizowanych na zlecenie lokalnego samorządu oraz wydatki własne miasta na ochronę zdrowia.

Druga, najważniejsza kategoria obejmowała ocenę stanu zdrowia mieszkańców na podstawie wskaźników takich jak średnia długość życia, liczba żywych urodzeń na tysiąc mieszkańców, umieralność noworodków czy umieralność według przyczyn.

W trzeciej kategorii wzięto pod uwagę dostępność do wybranych świadczeń zdrowotnych dla pacjentów. Analizowano w szczególności dane, dotyczące średniego czasu oczekiwania na przyjazd zespołu ratownictwa medycznego na miejsce zdarzenia, średniego czasu oczekiwania na wizytę u lekarzy specjalistów oraz na wykonanie badań diagnostycznych. Sprawdzany był także średni czas oczekiwania na wykonanie niektórych procedur szpitalnych (np. usunięcia zaćmy, wszczepienia endoprotezy stawu biodrowego, koronarografii) oraz na przyjęcie do zakładu opiekuńczo-leczniczego.

Wśród miast najlepszy wynik otrzymał Kraków, zdobywając 341 punktów, drugie miejsce Rzeszów - 296 punktów i trzecie miejsce Lublin z 294 punktami. Na kolejnym, czwartym miejscu znalazł się Tarnów mając 286 punktów.

Wśród powiatów na pierwszym miejscu uplasował się powiat nowosądecki, na drugim powiat gorlicki, a na trzecim powiat tatrzański.