Jowita Budnik

Urodzona w Warszawie w 1973 r. Absolwentka Instytutu Stosowanych Nauk Społecznych Uniwersytetu Warszawskiego, wychowanka Ogniska Teatralnego Haliny i Jana Machulskich przy Teatrze Ochoty. Gościnnie występowała na deskach stołecznych teatrów Ochota, Powszechnego, Prezentacji, Studio i Kamienicy.

Zadebiutowała w filmie w wieku 11 lat, w 1985 r., w filmie Radosława Piwowarskiego Kochankowie mojej mamy. Zagrała role w kilkudziesięciu filmach i serialach telewizyjnych, m.in.: Rzeka kłamstwa; W labiryncie; Maszyna zmian; Matki, żony i kochanki; Kasia i Tomek; M jak miłość; Z odzysku Sławomira Fabickiego (2005), Nigdy nie mów nigdy Wojciecha Pacyny (2009), Baby Blues Katarzyny Rosłaniec (2012), Jeziorak Michała Otłowskiego (2014) czy Obietnica Anny Kazejak (2014).

Jednak prawdziwym przełomem w jej karierze było spotkanie z Joanną Kos-Krauze i Krzysztofem Krauze. Zagrała we wszystkich realizowanych przez nich filmach: Długu (1999), Moim Nikiforze (2004), Placu Zbawiciela (2006), który przyniósł jej nagrodę aktorską FFP w Gdyni, nagrodę Orła Polskiej Akademii Filmowej dla najlepszej aktorki oraz nagrodę aktorską na MFF w Valladolid; Papuszy (2013), nagrodzonej w Karlovych Varach, Valladolid, Salonikach, Punie i Stambule, oraz – ostatnio – w Ptaki śpiewają w Kigali (2017).

PTAKI ŚPIEWAJĄ W KIGALI

Jest rok 1994. Po tym, jak w Kigali zestrzelono samolot prezydenta Rwandy, trwają rozruchy między plemionami Tutsi i Hutu. W ciągu trwających 100 dni czystek z rąk ekstremistów ginie około miliona ludzi. Świadkiem tych wydarzeń jest Anna (Jowita Budnik) – polska ornitolog, która przyjechała do Afryki, aby prowadzić badania nad spadkiem populacji sępów w Rwandzie.

Gdy zaczyna się ludobójstwo, Polka ratuje przed śmiercią młodą dziewczynę z plemienia Tutsi – Claudine. Anna umożliwia ocalonej ucieczkę do Polski. Po przylocie do kraju kobiety próbują otrząsnąć się z koszmarnych przeżyć, ale nie są w stanie wpisać się w rutynę codziennego życia. Pewnego dnia, po upływie kilku lat, Claudine decyduje się na powrót do ojczyzny. Anna postanawia wyruszyć wraz z przyjaciółką w tę niezwykle emocjonalną podróż do samego serca Afryki.

„Jak pisał Ryszard Kapuściński: ‘wiek XXI będzie wiekiem Innego’ i o tym właśnie chcemy opowiedzieć." – Joanna Kos-Krauze, reżyserka

"Żyłam z doktor Anną Keller właściwie przez parę lat. Po raz pierwszy przyjechałam do Rwandy pod koniec 2013 roku i od razu zakochałam się w tym miejscu i w ludziach. Do dziś uważam, że to jedno z najpiękniejszych, jeśli nie najpiękniejsze miejsce na ziemi. Mimo to cały czas chodziłam zapłakana i sama siebie tym irytowałam. Miałam wrażenie, że wszystko mnie tam przytłacza i wzrusza. Jakby odbiera oddech. Byłam na siebie wściekła, miałam poczucie, że się nad sobą użalam, patrząc na ludzi, którzy naprawdę mają powody do rozpaczy. Ponad dwadzieścia lat temu stracili całe rodziny, wszystkich bliskich, a nie zachowują się tak jak ja. Tyle tylko że ja do Kigali wpadłam na chwilę, a oni spędzają tam całe życie..."

ŁUKASZ MACIEJEWSKI - "AKTORKI. ODKRYCIA" - FRAGMENT ROZDZIAŁU "SUPERMENKA Z SUPERSAMU" POŚWIĘCONEGO JOWICIE BUDNIK