Największe siedliska barszczu Sosnowskiego znajdują się w okolicach ulic Komunalnej, Mehoffera, Romanowicza oraz pojedyncze egzemplarze w kilku miejscach, m.in. na os. Nauczycielskim, w rejonie ogródków działkowych przy ul. Traugutta oraz przy Al. Jana Pawła II na odcinku od ul. Błonia do autostrady.

70 proc. kwoty przeznaczonej na likwidację roślin – tj. 15 120 złotych – zostało przekazane miastu w ramach dotacji z Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w Krakowie, który od wielu lat finansuje zwalczanie barszczu Sosnowskiego w Małopolsce.

Barszcz Sosnowskiego to inwazyjna, trudna do zwalczenia roślina. Występuje w całej środkowej Europie, do której została przeniesiona z Kaukazu w latach 50 – tych XX wieku. Zaczęto hodować ją jako roślinę pastewną w Związku Radzieckim, a później również w Polsce. Szybko jednak okazało się, że jest to groźny dla ludzi i zwierząt gatunek, który wymknął się spod kontroli i zaczął gwałtownie rozprzestrzeniać.

Roślin nie należy zrywać ani dotykać, bo wydzielany przez nie olejek eteryczny powoduje poważne, trudno gojące się oparzenia, które w skrajnych przypadkach prowadzą nawet do śmierci. Szkodliwość barszczu Sosnowskiego nasila się podczas słonecznej pogody, wysokiej temperatury i dużej wilgotności powietrza. Chwast wydziela wtedy toksyny nawet na odległość kilku metrów. Skutkiem mogą być uszkodzenie dróg oddechowych, wymioty, a nawet uszkodzenie wzroku.

Barszcz Sosnowskiego wyglądem przypomina przerośnięty koper. Osiąga nawet 4 metry wysokości, ma zieloną bruzdowaną łodygę, która w dolnej części jest pokryta fioletowymi plamkami. Liście składają się z dość szerokich i przeważnie tępo zakończonych lub nagle, krótko zaostrzonych odcinków. Białe kwiaty zebrane są w gęsty i duży baldach o średnicy do 50 cm. Roślina jest objęta prawnym zakazem uprawy, rozmnażania i sprzedaży na terenie Polski.