Ostatnie spektakle Festiwalu Teatrów Tańca
access_time 2013-10-25 11:28:50
Trwa 3. edycja Międzynarodowego Festiwalu Teatrów Tańca "Scena Otwarta". Podczas kolejnego weekendu festiwalu na scenie Centrum Sztuki Mościce będzie można zobaczyć zespół z Norwegii, Belgii i oraz spektakle w wykonaniu Teatru Wielkiego z Poznania.
Za sprawą Centrum Sztuki Mościce, po raz trzeci na tanecznej mapie Polski zagości Międzynarodowy Festiwal Teatrów Tańca "Scena Otwarta". Dotychczasowe dwie edycje, ich bogactwo programowe oraz różnorodność prezentacji, dowiodły nie tylko otwartości sceny na nurty i prądy sztuki tańca, ale także wskazały na duże zapotrzebowania odbiorców na prezentację ambitnej sztuki i potrzebę kontaktu z profesjonalną sztuką taneczną i baletową. Szczegółowy program: pobierz w formacie PDF Szczegółowe informacje na stronie: www.scenaotwarta.pl Zobacz spot filmowy Festiwalu. Data: 25 października 2012 r., godz. 19.00 Spektakl: Omega and the Deer - Ingun Bjørnsgaard Prosjekt (IBP) - Norwegia Bilety: sektor A - 30 zł, sektor B - 20 zł, sektor C - 10 zł - zakup w kasie CSM lub ON-LINE      Karnety festiwalowe: na wszystkie wydarzenia w cenie - 96 zł (sektor B) - zakup tylko w kasie CSM Informacje i rezerwacja: CSM (żółty punkt) czynny w godz. 10:00 - 20:00 ul. Traugutta 1, Tarnów, tel: +48 14 633 46 04 Ingun Bjørnsgaard Prosjekt (IBP) Zespół został założony przez choreografkę Ingun Bjørnsgaard w roku 1992. Tancerze zapraszani przez artystkę do pracy nad projektami rekrutują się spośród z najlepszych w Norwegii. Są to zazwyczaj "wolni strzelce" (pracownicy nieetatowi), pracujący również w innych grupach tanecznych. Ich szerokie wykształcenie oraz duże doświadczenie, od baletu do technik współczesnych, są warunkami wstępnymi do zaproszenia do wspólnych działań twórczych przez Ingun Bjørnsgaard. Często choreografka angażuje swoich ulubionych tancerzy w kolejne produkcje. Taka ciągłość we współpracy pomiędzy Bjørnsgaard a jej tancerzami pomaga kształtować atmosferę pracy wrażliwą na wymagające idee choreograficzne, ekstrawagancję teatralną oraz precyzję techniczną. Osobowość artystyczna i możliwości taneczne każdego tancerza są ważnymi elementem wyrazu całego zespołu, jako że produkcje są w wielkiej mierze owocem wysiłku wspólnej pracy pomiędzy choreografem a tancerzami. Omega and the Deer Ingun Bjørnsgaard często przedstawia swoich bohaterów jako pełnych niepokoju, brutalnych ale zarazem pięknych w chwili przekraczania granicy pomiędzy umiarem a grą aktorską. W przedstawieniu "Omega i Jeleń" postacie gubią się w miejscu i czasie. Są uwięzione przez swoje własne cienie. Spektakl ma założenie ramowe, które nakreśla różne przestrzenie i kierunki dla: naszego (jako widza) ciała, płci, naszego poczucia przynależności do miejsca, naszej towarzyskości oraz naszej przeszłości. Wszystko to pociąga za sobą pewne wyobrażenia i kontrasty, kształtujące nas i kreujące i wywołujące ruch. Przedstawienie wskazuje między innymi na złożone postrzeganie siebie przez współczesnego człowieka, z odniesieniami do sztuki Edvarda Muncha (autora słynnego "Krzyku"). "W przedstawieniu Omega i Jeleń Ingun Bjørnsgaard bada zwierzęcą naturę człowieka. Oswaja taniec w wymiarze artystycznym i akrobatycznym, w złożonej choreografii stworzonej dla sześciu fenomenalnych bohaterów." Hamburger Abendblatt, Niemcy. 12.12.2011 r. "Jej bohaterowie są zawsze silni i świetni technicznie. Raz jeszcze Bjørnsgaard wykazała się wirtuozerią, weszła na szczyt kreatywności. Kiedy Marianne Haugli, zabójcza blond piękność, kopie wręcz swoimi długimi nogami powietrze, w nigdy wcześniej nie widzianym ruchu tanecznym, jej stopa wykonuje zamach z górę i uderza w głowę męskiego przeciwnika, czyniąc taniec niemalże ikonicznym." Die Welt, Niemcy. 12.12.2011 r.
Data: 26 października 2012 r., godz. 19.00 Spektakl: Clear Tears / Troubled Waters - Compagnie Thor - Belgia Bilety: sektor A - 30 zł, sektor B - 20 zł, sektor C - 10 zł - zakup w kasie CSM lub ON-LINE      Karnety festiwalowe: na wszystkie wydarzenia w cenie - 96 zł (sektor B) - zakup tylko w kasie CSM Informacje i rezerwacja: CSM (żółty punkt) czynny w godz. 10:00 - 20:00 ul. Traugutta 1, Tarnów, tel: +48 14 633 46 04 Compagnie Thor została założona w 1990 roku przez choreografa Thierry'ego Smitsa. Zespół wyprodukował ponad 20 produkcji tanecznych, m.in: Eros délétère (1991), Cyberchrist (1995), Soirée dansante (1995), Corps(e) (1998), Red Rubber Balls (1999), L'Âme au diable (1994/2002), Dionysos' Last Day / Stigma (2003), Reliefs d'un banquet (2004), d'Orient (2005), V. - Nightmares (2007) oraz To the Ones I Love (2010). Wraz z grupą wybitnych artystów, wykonawców pochodzących z całego globu, zespół zdobył międzynarodową renomę, występując m.in. w Belgii, Francji, Holandii, Niemczech, Wielkiej Brytanii, Danii, Chorwacji, USA, na Węgrzech oraz w krajach Bliskiego Wschodu i północnej Afryki. W ciągu dwóch dekad swojego istnienia Compagnie Thor stała się jednym z filarów belgijskiego tańca. Clear Tears/Troubled Waters (Czyste Łzy/ Niespokojne Wody) Spektakl wyrasta z analizy sytuacji, zarówno politycznej, jak i psychologicznej: kryzys na Zachodzie i niespokojna atmosfera, jaką on buduje, w czasach gdy "koniec dobrobytu" wydaje się nieunikniony, gdy dominuje troska o naszą społeczną, ekologiczną i ekonomiczną przyszłość, a cynizm potężnych kpi z każdego pojęcia etyki. Czerpiąc inspirację ze współczesnej melancholijnej atmosfery, Thierry Smits raczy widza paradoksalnie formalną kreacją. Antycypacja żalu, o to co mija jest koncepcją choreografii. Dokładne, dobrze kontrolowane kroki, bez cienia patosu wyobrażają aurę niepokoju, zaduchu i bezcelowości oraz próbę walki z tym wrażeniem, dając nadzieję na nową przestrzeń dla oddechu. W Clear Tears/Troubled Waters (Czyste Łzy/ Niespokojne Wody) każdy składnik gra ważną rolę, również muzyka - wykonywana "na żywo", towarzyszy tańcowi lub go prowadzi. Atmosfera jest ciemna, ale ucieleśnia energię zdolną przebić uczucie nostalgii. Choreografia z całkowicie nowym zespołem tancerzy (z wyjątkiem Benjamina Bac, który jest również asystentem choreografa w tym spektaklu) rozwinęła formy, które są opanowane, ale nie są jałowe. Bez widocznego patosu, komunikują one dyskomfort - czasem dosłownie - duszność, poczucie braku rozwiązań, jak również pełną determinacji i solidarności próbę walki w celu przywrócenia nadziei na nowe życie. Zawieszenia, powolny ruch i minimalistyczne ruchy tancerzy nabierają znaczącej wartości. Kolejnym ważnym elementem jest oryginalna muzyka i fizyczna obecność muzyków na scenie. Sposób, w jaki muzyka towarzyszy lub prowadzi taniec, od romantycznych melodii do gorącego i szybkiego popu, poprzez serię często niezgodnych nastrojów, sprawia, że jest to gra z delikatną równowagą napięcia.
Data: 27 października 2012 r., godz. 19.00 Spektakl: Święto wiosny / Sacre - Teatr Wielki Poznań, Fundacja Nuova i Krzysztof Raczkowski - Polska Bilety: sektor A - 30 zł, sektor B - 20 zł, sektor C - 10 zł - zakup w kasie CSM lub ON-LINE      Karnety festiwalowe: na wszystkie wydarzenia w cenie - 96 zł (sektor B) - zakup tylko w kasie CSM Informacje i rezerwacja: CSM (żółty punkt) czynny w godz. 10:00 - 20:00 ul. Traugutta 1, Tarnów, tel: +48 14 633 46 04 Teatr Wielki Poznań - Święto wiosny Ostatniego dnia sierpnia 1919 roku spektaklem Moniuszkowskiej "Halki" zainaugurowano w Poznaniu działalność Teatru Wielkiego - trzydzieści jeden lat później, pierwszej scenie muzycznej miasta nadany zostanie patronat największego polskiego kompozytora operowego. Istnienie sceny operowej w Poznaniu jest kontynuacją bogatej tradycji, sięgającej jeszcze czasów saskich, kiedy to podróżujące z Drezna do Warszawy włoskie trupy teatralne, prezentowały tu - komedie, intermedia, pantomimy i... opery. Pierwsze przedstawienia odnotowano już przed dwustu laty na dziedzińcu ówczesnego kolegium jezuickiego, przy dzisiejszej ul. Gołębiej (w gmachu obecnej Szkoły Baletowej) - tam też począwszy od 1783 roku regularnie występował zespół teatralny Wojciecha Bogusławskiego. Do początków dziewiętnastego wieku w Poznaniu gościły zespoły z Warszawy, Krakowa, Pragi, wystawiając utwory autorów polskich (Wybicki, Stefani, Elsner), włoskich (Paisiello, Cimarosa, Piccini, Salieri), francuskich (Gretry, Audinot), niemieckich (E.T.A. Hoffmann, Mueller, Hoffmeister) i in. Teatr Wielki współpracował ze scenami festiwalowymi oraz teatrami za granicą: Baden-Baden, Bruksela, Heilbronn, Luksemburg, Xanten i Carcassonne - odważne i kontrowersyjne inscenizacje przygotowane przez zespół i realizatorów poznańskiej sceny operowej zyskiwały aprobatę zarówno widzów, jak i krytyki, czego dowodem była choćby spontaniczna reakcja francuskich mediów po prezentacji uwspółcześnionej wersji Carmen, jaką reżyser - Marek Weiss-Grzesiński, zrezygnowawszy ze sztafażu tradycyjnych środków wyrazu i ekspresji oraz "hiszpańskiego kostiumu", z powodzeniem zaproponował konserwatywnej publiczności w Carcassonne w lipcu 2000 r. Zespół teatru z powodzeniem brał udział w międzynarodowych festiwalach muzycznych, teatralnych i baletowych, wracając z tych podróży artystycznych z wieloma nagrodami i wyróżnieniami, uhonorowany m.in. Złotą różą Fundacji Świętego Jerzego w Wenecji czy specjalną nagrodą Międzynarodowego Festiwalu Muzycznego w Salsomaggiore za kreowanie dzieł Verdiego. Polska prapremiera opery Marcela Landowskiego Galina, zrealizowana w Teatrze Wielkim w Poznaniu 30 V 1999 r. zyskała tak wielkie i powszechne uznanie, że spektakl ów zaproszono jako jedyną prezentację polskiego teatru operowego na Światową Wystawę EXPO 2000 w Hanowerze. Balet Teatru Wielkiego w Poznaniu jest jednym z największych zespołów tanecznych w Polsce. W jego repertuarze znajdują się zarówno klasyczny balet romantyczny, jak i choreografie prezentujące nurty tańca współczesnego. Fundacja Nuova i Krzysztof Raczkowski - Sacre Interpretacja „Święta wiosny" w koncepcji artystycznej Krzysztofa Raczkowskiego, zachowując oryginalne libretto, nadaje mu wymiar indywidualny. Rytuał rozgrywa się w oderwaniu od wspólnoty i ustanawiających ją tańców w kole i korowodów. Tancerka w solowej choreografii, opartej na współczesnych technikach tańca, ukazuje autodestrukcyjną siłę prastarego obrządku, który zrodził się w samotności i jest prywatną obsesją Wybranej, powracającym koszmarem, doprowadzającym do zaburzeń osobowości. Warstwa muzyczna wykonywana jest przez muzyków na żywo - kolejne części baletu Strawińskiego zyskały w tej realizacji nową, jazzową aranżację.
Komentarze...
testststs 10,2,9,1,A