Festiwal Paschalny "MUSICA POETICA" w Tarnowie
access_time 2011-04-15 13:35:51
Czterodniowy festiwal w Tarnowie wprowadza słuchaczy w Wielki Tydzień. Wstęp na wszystkie koncerty za bezpłatnymi wejściówkami. Zapoznaj się ze szczegółami Festiwalu.


Czterodniowy festiwal w Tarnowie wprowadzi słuchaczy w Wielki Tydzień. W przeddzień Niedzieli Palmowej wykonana zostanie Bachowska Pasja wg św. Mateusza, następnie zaś zabrzmi zaskakująca, raz efektowna, raz medytacyjna muzyka angielska z XVI wieku na consort viol (popularny w owym czasie na wyspach skład, złożony z instrumentów wypartych później przez bardziej donośne, lecz mniej subtelne wiolonczele), w wykonaniu uznanych mistrzów. Kolejny koncert przyniesie właściwe dla atmosfery Wielkiego Tygodnia Lamentacje (wg Lamentacji Jeremiasza) Josepha - Hectora Fiocco, kompozytora, którego przedwcześnie przerwane życie i praca (zmarł w wieku 38 lat, w 1741 r.), porównywane mogą być z losem Pergolesiego. Wykonawcami rzadko pojawiających się na naszych estradach dzieł będą najznakomitsi krakowscy muzycy, z udziałem zaproszonego gościa na violi. Festiwal zakończy altowe Stabat Mater Vivaldiego; dopełniający program Koncert na dwie trąbki będzie zapowiedzią zbliżającej się radości Wielkiej Nocy.

Wykonawcami rzadko pojawiających się na naszych estradach dzieł będą najznakomitsi krakowscy muzycy, z udziałem zaproszonego gościa na violi. Festiwal zakończy altowe Stabat Mater Vivaldiego; dopełniający program Koncert na dwie trąbki będzie zapowiedzią zbliżającej się radości Wielkiej Nocy.

Organizatorami przedsięwzięcia są: Centrum Sztuki Mościce w Tarnowie - Instytucja Kultury Województwa Małopolskiego, Urząd Miasta Tarnowa, Capella Cracoviensis.

Honorowym patronatem Festiwal objęli: Ksiądz Biskup Ordynariusz Wiktor Skworc, Marszałek Województwa Małopolskiego Marek Sowa i Prezydent Miasta Tarnowa Ryszard Ścigała.

Wstęp na wszystkie koncerty za bezpłatnymi wejściówkami, ktore można odbierać w:

  • Centrum Sztuki Mościce ul. Traugutt 1
  • Tarnowskie Centrum Kultury, Rynek 5
  • Kino Marzenie, ul. Staszica 4
  • Zakrystia przy Klasztorze OO. Bernardynów w Tarnowie, ul. Bernardyńska 13
  • Kościół Księży Misjonarzy pw. Świętej Rodziny w Tarnowie, ul. Krakowska 31


Program:

Sobota, 16 kwietnia, godz. 19.30
Kościół Księży Misjonarzy


BACH Pasja wg św. Mateusza BWV 244

Chorus I
Małgorzata Rodek Helena Poczykowska Karol Kozłowski Bogdan Makal
Chorus II
Iwona Leśniowska Piotr Olech Maciej Gallas Jacek Ozimkowski

Ripieni
Magdalena Łukawska Dorota Dwojak-Tlałka Wiktoria Zawistowska

CAPELLA CRACOVIENSIS
Jan Tomasz Adamus dyrygent

Pasja jest konstrukcją wieloplanową. Narracja postępuje za tekstem Ewangelii wg św. Mateusza, przedstawiając kolejne sceny, aż do ukrzyżowania i śmierci Chrystusa. Stąd poszczególni soliści otrzymują tu właściwe “role” – przede wszystkim tenor I chóru wykonuje dramatyczny recytatyw partii Ewangelisty, odzywa się też Chrystus, uczniowie, Piłat itd. – zgodnie z narracją ewangeliczną. Ci sami śpiewacy wykonują następnie arie, które mają charakter komentarzy moralno-teologicznych, z punktu widzenia protestanckiego wiernego. Niosą one wyraźny ładunek pozytywny, rozpatrują bowiem wydarzenia już w perspektywie uzyskanej dzięki nim łaski zbawienia. Rozważania dotyczą relacji między wiernym a cierpiącym Bogiem – “jak ja powinienem zareagować na dane wydarzenie?”. Poziomem refleksyjnym, a przy tym elementem jednoczącym protestanckich słuchaczy z akcją i dziełem, są chorały. Śpiewane na co dzień w kościele przez gminę – tutaj nabierają nowego, świeżego brzmienia, zachowując cechy wspólnego śpiewu wiernych: są wplecionym w dzieło głosem słuchaczy. Konstrukcja tyleż misterna, co doskonała.

Niedziela, 17 kwietnia, godz. 19.00
Klasztor OO. Bernardynów

In nomine & Fantazy

FRETWORK (Anglia)
Liam Byrne, Richard Tunnicliffe, Reiko Ichise, Richard Boothby viole da gamba

Fretwork – grupa powstała 25 lat temu, powołana przez specjalistów w grze na violach, subtelnych instrumentach smyczkowych, popularnych w XVI i XVII wieku (później wypieranych przez bardziej donośne wiolonczele). Dokonane przez zespół w ciągu ćwierćwiecza nagrania angielskiego repertuaru na consort viol – muzyki Purcella, Gibbonsa, Lawesa czy Byrda – stały się kamieniem probierczym dla innych interpretacji tych przywracanych do życia utworów. Mimo tak oczywistej specjalizacji niewiele jest zespołów, które posiadałyby równie szeroki repertuar: rozciąga się on od najstarszej muzyki, jaka ukazała się drukiem (Wenecja, 1501), do współczesnych utworów, zamówionych przez zespół w ostatnim roku. Fretwork szczególnie ceniony jest więc także za nagrania aranżacji dzieł Jana Sebastiana Bacha, ale na swym koncie ma również płytę z utworami Griega, Debussy'ego i Szostakowicza, Warlocka i Brittena. Niedawna (2009) rejestracja Fantazji Purcella zdobyła Gramophone Award for Baroque Chamber Musica.

Poniedziałek, 18 kwietnia, godz. 19.00
Klasztor OO. Bernardynów


Joseph-Hector FIOCCO Lamentacje (Leçons des ténèbres I i II)
Gottfried FINGER Sonata D dur (intrada – aria – adagio/andante/allegro)
August KÜHNEL Suite g moll (Prélude – Allemande – Courante - Sarabande - Gigue)
Gottfried FINGER Sonata d-moll (adagio – allegro – adagio/allegro – adagio)
Gottfried FINGER Prelude e-moll
Heinrich Ignaz Franz von BIBER Toccatta
Gottfried FINGER Aria et variationes

Jolanta Kowalska sopran
Petr Wagner viola da gamba
Eimear Reidy wiolonczela
Marcin Świątkiewicz klawesyn

Dwaj wędrowcy wśród stylów muzycznych. Jeden, urodzony w Brukseli w 1703 r. i zmarły tamże po zaledwie 38 latach, całe życie spędził we Flandrii. Drugi, Gottfried Finger z Ołomuńca (ok. 1655–1730), przemierzał Europę, zatrzymując się na dłużej pierw w Kroměřížu, potem w Londynie, wreszcie na dworach południowo-niemieckich. Obaj jednak wędrowali przede wszystkim między stylami kompozycji. Finger, wirtuoz violi da gamba, wyrosły pod wrażeniem mistrzostwa Bibera, podczas błyskotliwej kariery w Londynie potrafił przyswoić sobie idiom angielski, stając się jednym z najważniejszych kompozytorów na wyspach i pisząc maski, angielskie opery itp. Po opuszczeniu Brytanii doprowadził też do pierwszego wystawienia na kontynencie angielskiej opery – swojej własnej „The Judgement of Paris”. A jednak jego muzyka solowa na violę, nie publikowana, czyli przeznaczona dla niego samego jako wykonawcy, pochodzi z zupełnie innego świata. „Jest to często muzyka bardzo osobista i emocjonalna, od zadumanej i melancholijnej, do pełnej bogactwa czy wręcz ludowszczyzny, tanecznej muzyki jego rodzinnych Moraw” – pisał Robert Rawson. Poszukiwania właściwego języka wyraźnie słychać też w Lamentacjach Fiocco. Jeremiaszowe wyrzekania w pierwszej prowadzone są w stylu francuskim, to deklamatywna leçon des ténèbres; druga jest wyraźnie inspirowana stylem włoskim i jego ariową melodyjnością. To jednak nie eksperymenty – to dwa skończone dzieła. Podobnie, jak trzecia Lamentacja, w której Fiocco potrafił oryginalnie połączyć oba style. Poszukiwania służą znajdywaniu.

Wtorek, 19 kwietnia, godz. 19.30
Kościół Księży Misjonarzy


BIBER Sonata a 5 C-dur na dwie trąbki, dwoje skrzypiec i basso continuo „tam aris, quam aulis servientes”, C.120 nr 7

HÄNDEL Concerto Grosso a-moll op. 6 nr 4, HWV 322

VIVALDI Stabat Mater

VIVALDI koncert na 2 trąbki C-dur RV 537

Małgorzata Przybysz mezzosopran
Marian Magiera Paweł Gajewski trąbki

ALTA CAPPELLA

Potrzeba było przemiany wrażliwości, franciszkańskiej odmiany religijności, by narodziła się popularna sekwencja Stabat Mater. Do XIII wieku wierni nie odczuwali „sympatii” – w dosłownym tego słowa znaczeniu – współ-odczuwania – z Chrystusem cierpiącym. Święta Wielkiej Nocy były przede wszystkim świętami Paschy i Zmartwychwstania, dopiero wraz z nową religijnością, zaczęto dostrzegać w Bogu cierpiącego człowieka. Następnym krokiem było dostrzeżenie jego matki – i obok ociekających krwią krycyfiksów pojawia się przedstawienie typu pietà – płacząca Maria z martwym ciałem Jezusa na kolanach. Wiernych przejmuje ból matki patrzącej na krzyż. „Stabat Mater” (Stała Matka bolejąca) – wyrażająca te uczucia poetycka sekwencja – zdobyła też natychmiastową i trwałą popularność. Do dziś, jako jedna z zaledwie kilku zachowanych przez Sobór Trydencki (spośród setek, które zostały skasowane), funkcjonuje w niezliczonej ilości opracowań, od ludowych, wyrastających bezpośrednio z najdawniejszych tradycji, do wyrafinowanych utworów klasycznych (wspomnijmy choćby dzieło Karola Szymanowskiego). Utwór Vivaldiego (z ok. 1727 r.) zalicza się do najpiękniejszych w XVIII stuleciu.
Program obramowują dwie kompozycje z triumfalnym brzmieniem trąbek: jedyny znany koncert Vivaldiego na te instrumenty oraz wcześniejsza Sonata (ze zbioru „tak dla ołtarza, jak i dla auli”, tzn. obojga zastosowań, zarówno da chiesa, jak i da camera) Heinricha Ignaza von Bibera, jednego z najznakomitszych i najbardziej zaskakujących twórców swoich czasów (1644-1704).
Komentarze...
testststs 10,2,9,1,A