Picasso w Galerii Miejskiej tylko przez kilka dni
access_time 2007-03-31 10:15:39
BWA Galeria komercyjna wraz z nadejściem cieplejszych dni ma niewątpliwy zaszczyt zaprezentować odnaleziony po latach w zbiorach prywatnych obraz Pabla Picassa. Jest to akt w formacie 30x44 przedstawiający trzy postaci w tonacji niebieskiej, sygnowany na rok 1903. W twórczości Picassa z lat 1901-1904 (w których odwiedzał Paryż, nie tracąc kontaktu z Barceloną) tak silnie dominował kolor błękitny, że nazwano cały ten okres jego malarstwa błękitnym.

Obraz który prezentowany będzie w witrynie galerii komercyjnej przy Rynku 4 pochodzi ze zbiorów Leningradzkich. Został zakupiony w latach 60tych przez nieżyjącego już dziś tarnowianina Władysława Rosenbauma (1901-1983). Nikt aż do zeszłego miesiąca, nie wiedział o istnieniu tak szacownego dzieła w zbiorach tego tarnowskiego marszanda sztuki. Odnalazła go w czasie porządków na strychu jego wnuczka, która w pierwszej chwili nie wierzyła własnym oczom (na odwrocie obraz jest sygnowany P.Picasso, Paris 1903).

W pierwszej chwili sami mieliśmy wątpliwości co do autentyczności tej pracy, Pan Rosenbaum znany był ze swoistego poczucia humoru i braliśmy pod uwagę, że jest to po prostu jego żart zza grobu, jednak stosowne dokumenty odnalezione w osobistych zapiskach pana Władysława, a także konsultacja z profesorem Grigorijem Aleksiejewiczem, głównym konserwatorem Muzeum Narodowego w Sankt Petersburgu utwierdziły nas w przekonaniu, że oto w naszych rękach znajduje się autentyczny obraz Picassa. Dzieło wykonane jest gwaszem na papierze. Ze stosownych dokumentów wynika, iż jest to niejako studium do późniejszych prac Picassa. Artysta realizował dramatyczne, przygnębiające płótna, na których dominowały chłodne odcienie błękitu. „Można powiedzieć, że okres niebieski odzwierciedla stan jego świadomości”, pisał Sabartes.

Aby wyrazić swój nastrój, artysta uprawiał „malarstwo przez łzy, malarstwo wołające o litość, niebieskie jak wilgotne dno otchłani” (Apollinaire). Charakterystyka twórczości z tego okresu nie ogranicza się do stwierdzenia dominacji koloru niebieskiego; jest to również ból i cierpienie wyrażane przez większość jego postaci. W tym rozumieniu kolor mógł przyczynić się do zaakcentowania tego, co artysta chciał ukazać. Wydłużone proporcje postaci (które często przypominają postaci El Greca) przyczyniały się dodatkowo do podkreślenia ekspresji dzieła. Wyraz artystyczny nie został osiągnięty przez zniekształcenie form, lecz przez ich oszczędność i dramatyzm, poprzez nadanie postaciom specyficznych póz. Smutek Picassa nie był jednak pozbawiony tkliwości, o czym świadczy np. melancholijne „Dziecko z gołębiem”.

Wnuczka Władysława Rosenbauma (chcąca pozostać anonimowa) na naszą prośbę pozwoliła na ekspozycję tego unikatowego obrazu przez kilka dni, jest to niebywała okazja aby zapoznać się z tym tak mało znanym okresem twórczości Pabla Picassa. Obraz nie będzie wystawiony na sprzedaż. Obraz można będzie zobaczyć od soboty 31 marca.

Komentarze...
testststs 10,2,9,1,A