Talia 2004: dzień 8 - "Wernisaż"
access_time 2004-10-10 15:46:50
„Wernisaż” sztuka napisana przez Vaclava Havla ponad trzydzieści lat temu, nie straciła nic na swej aktualności.
Tytułowy „Wernisaż”, to małe spotkanie towarzyskie zorganizowane w celu, pokazania nowo urządzonego mieszkania.
[[fotka1]] Teatr Na Barce – Bydgoszcz
„Wernisaż” Vaclava Havla
Przekład – Andrzej Jagodziński
Reżyseria – Jan Polak
Obsada - Iwona Żelaźnicka – Błaszczyk, Wiesław Kowalski i Janusz Leśniewski.

Vaclav Havel – prezydent Republiki Czeskiej; ur. 5 października 1936 r. w Pradze. W 1960 r. trafił do słynnego praskiego teatru "Na Balustradzie" (Divadlo Na Zabradli), gdzie przez wiele lat pracował najpierw jako ustawiacz dekoracji, następnie lektor, asystent reżysera, a po ukończeniu w 1966 r. praskiej szkoły teatralnej – kierownik literacki. Tam też wystawił w 1963 r. swoją pierwszą sztukę „Piknik”. W okresie Praskiej Wiosny 1968 r. został przewodniczącym Klubu Pisarzy Niezależnych. W ramach represji wyrzucono go w 1969 r. z teatru, a jego utwory znalazły się „na indeksie”. Zamieszkał na wsi, gdzie pracował jako robotnik w browarze. Havel był jednym z współtwórców czeskiego ruchu obrony praw człowieka Karta 77. Wielokrotnie aresztowany i skazany. W tym czasie powstało wiele utworów teatralnych (m. in. „Audiencja”, „Wernisaż”, „Protest”) , eseje (najbardziej znany „Siła bezsilnych”) i tom listów z więzienia do żony Olgi. Jego twórczość staje się znana na Zachodzie. Podczas Aksamitnej Rewolucji jesienią 1989 r. odegrał czołową rolę w tworzeniu Forum Obywatelskiego i został jednomyślnie wybrany przez parlament na prezydenta Czechosłowackiej Republiki Socjalistycznej, którą to funkcję piastował do lipca 1992 r. Po rozpadzie Czechosłowacji (styczeń 1993 r.) został prezydentem Republiki Czeskiej, wybrany ponownie w lutym 1998 r.

Za działalność w obronie praw człowieka uhonorowany wieloma międzynarodowymi odznaczeniami i wyróżnieniami, m. in. Orderem Orła Białego.

„Wernisaż” sztuka napisana przez Vaclava Havla ponad trzydzieści lat temu, nie straciła nic na swej aktualności.
Tytułowy „Wernisaż”, to małe spotkanie towarzyskie zorganizowane w celu, pokazania nowo urządzonego mieszkania. Właścicielami owego mieszkania jest małżeństwo – Michał i Vera. Zapraszają do siebie przyjaciela rodziny Fryderyka, by pod płaszczem przyjaźni, serdeczności, troski i dbałości o dobro Fryderyka, wchodzić bez pardonu w najbardziej intymne życie przyjaciela. Pod pozorami kultury, w atmosferze „wielkiego świata”, „z klasą” nie pytając o zgodę starają się bez zgody przyjaciela sami ułożyć mu życie.

Obraz ludzkich charakterów i masek jakie potrafią na siebie przywdziać. Sztuka obnaża ludzkie słabości, a gra choć czasem śmieszna jest realistyczna i przygnębiająca.

Za świeżością, a zarazem współczesnością tej sztuki przemawia fakt, iż można odczytać ją jako satyrę na konsumpcyjny styl życia, snobizm, ale też samotność.

(as)
fot. Darek Górecki
Komentarze...
testststs 10,2,9,1,A